از تیسفون تا مدینه؛ قصه‌ی یک جست‌وجوگر حقیقت

سلمان… نامی که وقتی بر زبان می‌آید، انگار تاریخ به احترامش می‌ایستد.
او نه فقط یک صحابی پیامبر بود، بلکه خود یک “مکتب” بود؛ مکتب جست‌وجوی حقیقت، مکتب عبور از مرزهای قومیت، زبان و فرهنگ.

سلمان، از نژاد پارس بود، اما قلبش را به آفتاب محمدی سپرد.
او از میان کاخ‌های ساسانی برخاست، اما خانه‌اش را در سادگی کوچه‌های مدینه یافت.

از آتشکده تا مسجدالنبی

قصه سلمان، قصه‌ مردی است که در آتشکده به دنیا آمد، اما شعله‌های حقیقت را در نگاه پیامبر اسلام یافت.
او همه‌چیز را پشت سر گذاشت؛
پدر، ثروت، آیین کهن، رفاه، تعلقات… فقط برای رسیدن به نوری که در دل شب‌های جاهلیت، چشم‌ها را روشن می‌کرد.

و رسید…
سلمان رسید.
نه با شانس، بلکه با صداقت، اخلاص و سیر و سلوکی بی‌نظیر.

افتخاری بی‌بدیل؛ «سلمان منا اهل البیت»

چه افتخاری بالاتر از اینکه پیامبر اکرم (ص) درباره‌اش فرمود:
«سلمان از ما اهل بیت است.»

او نه فقط به شرف ایمان نائل شد، بلکه در دل اهل‌بیت جا گرفت.
او از تبار فارس بود، اما در فرهنگ اسلامی، او یک «جهان‌شمول» شد؛ مردی برای همه عصرها.

امروز، ما کجای مسیر سلمان ایستاده‌ایم؟

سلمان، نماد گذر از “من” به “او” بود؛
او تمام عمرش را صرف شناخت خدا کرد، و ما گاهی حتی چند دقیقه برای خودشناسی نمی‌گذاریم.

او ایمان آورد، وقتی برای ایمان هزینه داشت.
او ماند، وقتی ماندن سخت بود.
و سکوت کرد، وقتی فریاد به کار نمی‌آمد.

ای سلمان!
در جهانی که پر است از هویت‌های جعلی، ای کاش ما هم چون تو،
هویت‌مان را نه در شناسنامه، بلکه در ایمان و بصیرت تعریف می‌کردیم.

روز بزرگداشت تو، فرصتی است برای ما که دوباره بیندیشیم:
چه داریم؟ به کجا می‌رویم؟ و چقدر در مسیر حق، صادقانه ایستاده‌ایم؟

📍 پایگاه خبری سه‌گوش
🖋 نویسنده: محمدامین وصالی
📝 سردبیر: آذر باقریان
📅 ۲۲ مرداد ۱۴۰۳ | بخش یادداشت‌های فرهنگی | www.3gosh.ir